Stel je voor: je hebt maandenlang gewerkt aan die aanbesteding. Het papierwerk is ingeleverd, je bent ‘door naar de volgende ronde’ en krijgt bericht: je mag je komen voorstellen aan de selectiecommissie! Yes! Maar wat nu als ze met kritische vragen komen die je helemaal uit het veld kunnen slaan?

Wist je dat mensen zich tot 65% meer van een presentatie herinneren als die visueel aantrekkelijk is? Ja, echt! Toch blijven veel PowerPoint presentaties hangen in eindeloze tekst of saaie opsommingen. Zonde eigenlijk, want een goed ontworpen presentatie is niet alleen prettiger om naar te kijken, maar maakt jouw verhaal ook veel krachtiger. Misschien…

Je kunt een geweldige tekst hebben. Heldere slides. Een logisch verhaal. Maar als je lichaam iets anders uitstraalt dan je woorden… dan wint je lichaam. Tijdens een aanbestedingspitch zit de beoordelingscommissie niet alleen te luisteren. Ze zitten te kijken. Naar hoe je staat. Hoe je kijkt. Hoe je ademt. Hoe je beweegt. En dat gebeurt…

Misschien herken je dit: je zit in de zaal bij een aanbestedingspitch en je ziet drie mensen presenteren. Ze zeggen goede dingen, maar het voelt… los. Niet verbonden. Alsof ze om de beurt hun deel oplezen. De een wat nerveus, de ander juist overdreven vlot. De pitch voelt als een estafette. En jij, als toehoorder,…

Een goede pitch gaat niet over harder praten, meer zenden of indruk maken met jargon. Een goede pitch raakt. Niet omdat jij alles zegt wat je weet, maar omdat jij zegt wat de ander voelt: dit klopt. In veel aanbestedingspitches ligt de nadruk op inhoud. Begrijpelijk. Maar het echte verschil maak je in hóe je…

We denken vaak dat een pitch draait om de juiste argumenten. De feiten, de cijfers, de logica. Maar eerlijk? Ons brein werkt net even anders. Want wat blijkt? De meeste keuzes worden helemaal niet rationeel gemaakt. Ze worden gevoelsmatig genomen – en pas daarna netjes onderbouwd met ‘goede redenen’. Dat is geen zwakte. Dat is…

Ken je dat gevoel, dat je iets vertelt… en de ander haakt af nog vóór je punt is gemaakt? De schouders gaan iets omhoog. De ogen dwalen af. Of je krijgt die typische “Ja, maar…” terug. Dat is het moment waarop iemands rode button is ingedrukt. Iedereen heeft zo’n knop. Onzichtbaar, maar o zo bepalend.…